Bicara dengan seorang free thinker.

Peluang untuk berbual panjang dengan beliau tidak saya lepaskan. Nama beliau Kyota. Seorang pelajar daripada sebuah negara matahari terbit dan sudah berumahtangga. Usianya hampir mencecah tiga puluh tahun. Perwatakannya bersahaja dan tenang. Jelas cerminan kematangan yang telah ditempuh sepanjang usia remajanya. Hidupnya merantau, menimba pengalaman dan mencari ilmu. Keluar daripada kepompong kehidupan masyarakat Jepun yang typical, menjadikan beliau lebih terbuka terhadap perbincangan dan perbezaan.

Jarak usia kami yang tidak jauh berbeda membuatkan kami mudah menerima antara satu sama lain. Dia sangat menghormati saya selaku seorang guru ketika dimakmal bahasa, sedangkan saya hanya membantu beliau sekali dua sepanjang beliau belajar dipusat bahasa tempat saya bekerja. Tengah hari itu, buat pertama kalinya beliau menjenguk saya sejak saya meninggalkan makmal bahasa. Telah ditakdir pula, beliau muncul dihadapan saya ketika saya sedang bersiap-siap hendak berehat dan menikmati makan tengah hari. 

Di tempat makan, kami berbual panjang. Perbualan kami berkisar tentang budaya masyarakat Jepun dan Malaysia. Sesekali sengaja saya selitkan isu agama. Menguji-uji kematangan berfikir dan cuba memahami pola pemikiran beliau. Bermula dari topik pengurusan masa yang cukup sinonim dengan masyarakat Jepun, pengurusan negara selepas pengebomam Nagasaki dan Hiroshima, budaya, sehinggalah isu agama cuba saya bangkitkan.

Antara soalan saya kepada beliau  “apakah yang mendorong masyarakat Jepun, bergerak pantas dalam memulihkan ekonomi negara dan berdaya saing dalam teknologi? Apakah yang mendorong mereka?” Beliau katakan bahawa masyarakat Jepun apabila bekerja dengan satu-satu organisasi biasanya beliau akan merasa sebahagian daripada organisasi tersebut. Kehidupan mereka dan segala yang mereka hasilkan merupakan suatu kebaikan dan kredit kepada organisasi yang diceburi. Tiada istilah bekerja untuk diri sendiri dalam kamus hidup mereka. Dasyat sungguh intima’ mereka dalam organisasi. Kerana itu, juga kita sering melihat dalam lembaran sejarah bahawa tentera Jepun suatu ketika dahulu cukup digeruni kerana mereka sanggup mati demi negara.

Soalan saya yang lain, “Apakah makna kehidupan kepada anda? 

What is the meaning of ‘life’ for you??

“Life is about gaining experience…For me, I want to have kids…I want to go abroad, study sports science and become football coach. And then…contribute something for my country.”

….Wajah saya berkerut memikirkan jawapan beliau. Dalam hati berkata-kata…Jawapan skema… Masyarakat Jepun, memang taat kepada negara...

Saya tanyakan lagi “apa yang mendorong masyarakat Jepun untuk membuat kebaikan? Tanpa agama, apa yang membentuk moral masyarakat?”

Wajah beliau pula yang berkerut…

”This is problem… most of us are free thinkers… You Malaysian, you have religion that guides you… doing a good deed is only a sense that we can feel… this is wrong ..this is bad… you as Muslim, you have Quran… not like us…” rendah mendatar suara beliau…

Maknanya kebaikan itu tidak tetap, tiada sumber autoriti dan tak terkawal. Bahkan beliau mengakui bahawa masyarakat beliau dalam bahaya tanpa agama. Kebaikan yang diterima norma kadangkala bukanlah bermakna kebenaran dalam erti yang sebenar.

Peluang itu saya ambil untuk menerangkan kenapa kebanyakan manusia mencari agama. Harapan saya supaya beliau dapat berfikir tentang kehidupan ini dan mencari kebenaran yang hakiki dalam hidup beragama. Lebih lagi harapan saya untuk dia mendalami Islam dan mengkaji tentang hidup sebagai seorang muslim. Dan lebih-lebih lagi harapan saya supaya pintu hidayah menerobos ke segenap pintu hati beliau….Ameen ya Allah…

Saya katakan 

“Actually you should answer these three questions in your life… Most people with religion try to answer these three questions-Where I am from? What is the purpose of my life? Where am I going next-?”.

Dia menganggukkan kepala… Sukar saya mengagak apa yang sedang difikirkannya… perbualan kami terhenti disitu memandangkan saya perlu masuk semula ke pejabat dan dia perlu menghadiri kelas.

Sahabat pembaca. Hidup tanpa agama sudah sia-sia… tiada peraturan dan tidak percaya langsung kepada Pencipta. Apatah lagi hidup tanpa Islam, sudah pasti lebih sia-sia. Pada saya, walau sehebat mana pun seorang free thinkers mendabik dada mengaku tidak beragama, hakikat sebenarnya mereka pasti menghambakan diri kepada sesuatu yang selain dari Pencipta. Itulah agama mereka, itulah jihad mereka, itulah pengabdian mereka…. Sedang mereka tidak sedar bahawa mereka sedang bertuhankan makhluk bernama syarikat, perkumpulan, parti mahupun negara. Paling tidak mereka menghamba diri pada diri sendiri… memenuhi kehendak dan keperluan nafsu semata.

Sahabat saya ini, mungkin free thinker yang ‘sedikit berbeza’.Beliau merasakan kekosongan dalam hidup dan ada sesuatu yang tidak kena dengan bangsanya. Beliau keluar dan merantau. Ke negeri China, Malaysia…akan datang, ke German dan UK… Katanya mahu memahami realiti kehidupan. Harapan saya beliau akan bertemu dengan makna kehidupan yang sebenar…

-Agama menuntun fitrah manusia